कुण्या पावसाने किती मत्त व्हावे तुझा स्पर्श होता पुन्हा वादळ यावे फुलोरा फुलवा तन्मानातून साऱ्या तुला पाहता चिंब त्यानेच गावे नभांच्या पल्याडून असे शिडकावे आभाळी स्वप्नांचे किती हेलकावे निळाई रुजावी भूईच्या उराशी नि हिरवाईने लख्ख जन्मास यावे.. पुन्हा रंग-गंधात रमवून जीवा सरींतून या मी, तुझी भेट घ्यावी अंतरातून सार्या बरसून आणि विसरून जावे जूने हेवेदावे..
सुचेल ते, रुचेल ते, दुखेल ते, खुपेल ते.. Random Mindnotes..